Een fijne break van het ziekenhuis voor tiener Jesse
Ik ben Jesse. Ik ben 15 jaar oud en ik werd de voorbije 7,5 maanden al 4 keer opgenomen in het ziekenhuis.
De vierde opname zou voor minimaal 14 dagen zijn, maar het zijn bijna 3 weken geworden. Deze keer moest ik ook naar het UZ Brussel: de expertise die ik nodig had zat daar. De rit naar Brussel duurde altijd lang: met file bij soms 2 uur.
Normaal slaapt mijn mama altijd bij mij op de kamer, maar haar gezondheid is ook niet zo goed. Zo’n lange tijd op een uitklapbaar bed slapen, zou ze dus niet volhouden. Ze had het ook heel koud naast het raam.
Daarom is mama naar het Ronald McDonald Huis gegaan, dat vlak naast het ziekenhuis in Brussel ligt. Ik vind het supergoed dat die mogelijkheid er is. Ik had haar het liefst van al natuurlijk bij mij, maar ze wachtte tot ik sliep en ging dan naar het Huis zodat ze zelf ook een goede nachtrust had. En toen ik wakker werd, was ze alweer bij mij.
Extra leuk was het dat ik ook zelf naar het Huis kon gaan, toen ik even ‘klaar’ was met de behandeling. Dan ruilde ik mijn ziekenhuiskamer voor de gezellige living daar, waar mijn bezoek ook welkom was. Samen met mijn papa en vrienden heb ik tijdens de herfstvakantie eens een middag gegamed en andere spelletjes gespeeld. Ook oma en opa zijn langsgeweest in het Huis. Dat was heel tof.
Soms nam ik ’s avonds mijn ziekenhuiseten mee naar het Huis om in alle rust gezellig samen met mama te eten. Dat maakte die lange opname een stuk fijner. Ook voor mijn mama. Wanneer ik ’s middags naar de animatie in het ziekenhuis kon gaan, ging zij naar het Huis om even tot rust te komen. Die plek voelde een beetje aan als thuis.
Binnenkort moeten we terug op controle in het UZ Brussel. Dan gaan we zeker even hallo zeggen tegen de lieve mensen die ervoor zorgden dat ons verblijf zo aangenaam was. Bedankt om er te zijn voor mijn mama en voor mij!
